เพื่อสิ่งใด ?
แหวกทรวงออก ปอกหัวใจ ผ่าให้เห็น
ใช่ฉันเป็น เช่นเขาว่า อย่าเชื่อถือ
สี่ห้องใน ใจฉันนี้ ที่มีคือ
ความสัตย์ซื่อ สุจริต นิจกาล
๐ อย่าหน้าง้ำ ทำแง่งอน วอนให้ง้อ
ยามเธอพ้อ พจน์คอยย้ำ ช้ำเกินขาน
อ่านบทกลอน ค่อนขอดฉัน เมื่อวันวาน
เหมือนดวงมาน มีใครเชือด เลือดหลั่งริน
๐ ความเจ้าชู้ กับผู้ชาย ควายกับปลัก
นั้นย่อมจัก เป็นของคู่ ก็รู้สิ้น
แต่ว่าร้อย เถอะทั้งร้อย ค่อยยลยิน
ย่อมถวิล ที่รักแท้ แค่คนเดียว
๐ เธอเคยปลุก ปลอบจิตฉัน นั้นทุกอย่าง
เธอเคยสร้าง สัมพันธ์ใจ ดั่งไหมเหนียว
เธอเคยมุ่ง รักเหมือนที่ เชือกมีเกลียว
ไยเอาเคียว คำพูดฟาด ขาดจากกัน
๐ จงตระหนัก รักฉันท้น คนดีเอ๋ย
ยามเธอเฉย ฉันชอกช้ำ ใช่ขำขัน
จงแผ่เศษ แห่งเมตตา มาสู่พลัน
เหมือนเมื่อวัน ฉันล้มลุก คุกเข่าคลาน
๐ จงมองซึ้ง ถึงสายตา ครานี้นิด
ฉันมิผิด ผู้ที่ขอ รอประหาร
เธอสร้างสรรค์ ฉันเพื่อหมาย ทำลายราน
เพื่อประจาน หรือประดับ ไว้กับใจ
รุจิเรข อภิรมย์
สวนฝันวรรณศิลป์ ยะลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น