จันทร์แรม

จันทร์แรม

                                                     ๐  สุดสวยงามยามยลบนฟากฟ้า
                                                     แสงจันทราส่องสว่างข้างแรมนั่น
                                                     รูปคิ้วนางบางโค้งโยงใจพลัน
                                                     คิดถึงกัลย์ทันใดใจสั่นรัว

                                                     ๐  คิ้วนางนี้พี่เคยพิศจุมพิตแผ่ว
                                                     จำได้แล้วแก้วพริ้มตาใช่ว่ายั่ว
                                                     แต่สำแดงแห่งอารมณ์ข่มความกลัว
                                                     ที่หลงกลั้วเกลือกกิเลศของเพศชาย

                                                     ๐  แต่ความรักที่ถักโถมโหมใจอยู่
                                                     มิให้รู้ทางรอดปลอดจุดหมาย
                                                     กายจึงสั่นหวั่นไหวใจก็อาย
                                                     ยากทะลายแรงกดหมดหนทาง

                                                     ๐  พี่มองซึ้งถึงอากัปจึงรับได้
                                                     กระซิบไซร้ซอกหูพอรู้บ้าง
                                                     บอกจะเลิกรังแกให้ระคาง
                                                     ขอเคียงข้างคนดีไม่หนีไกล

                                                     ๐  เจ้าลืมตามามองจ้องสบซึ้ง
                                                     พี่ตะลึงลืมตัวชั่ววูบใหญ่
                                                     มนต์เสน่ห์นัยนาพาตรึงใจ
                                                     พี่คงไม่มีวันลืมคืนปลื้มเธอ

                                                 ที่รัก,  เธอคงจำจันทร์แรมคืนนั้นได้

                                                         รุจิเรข อภิรมย์
                                                       สวนฝันวรรณศิลป์ ยะลา
                                                        ๖/๙/๒๕๕๙ : ๑๔.๑๕ น