ลืมเสียเถิด

 ลืมเสียเถิด

     

                  ๐  คำที่เธอ ยึดถือ ชื่อว่ารัก

                  เธอรู้จัก คำนี้ ดีแค่ไหน
                  ยอมสละ ชีวิต และจิตใจ
                  เพื่อจะได้ ครอบครอง กันสองคน

                             ๐  วาดวิมาน สวยหรู พร้อมคู่รัก
                             อุปสรรค สู้ตาย มาหลายหน

                             แม้บางครั้ง เศร้าหมอง ต้องอดทน
                             เหตุและผล ร่วมสร้าง ทางก้าวเดิน

                 ๐  ง้อเถอะนะ คอยง้อ อย่าท้อถอย
                 ใจเธอคอย รักมั่น น่าสรรเสริญ
                 ถึงเขางอน บางครา อย่าหมางเมิน
                 ค่อยเผชิญ ทุกช่วง ลุล่วงไป

                            ๐  ฉันคงเป็น คนผิด ที่คิดมาก
                            คิดจะพราก คู่ครอง ปองฝันใฝ่
                            รู้หรอกนะ ร้าวราน สักปานใด
                            ยอมทำใจ ตรงข้าม กับความจริง

                 ๐  กลับไปเถิด จอมขวัญ หมั่นคอยอ้อน
                 เขาก็งอน มารยา ประสาหญิง
                 ร่วมกันสร้าง พันธะ อย่าประวิง
                 เรื่องบางสิ่ง ให้เห็น เป็นความลวง

                            ๐  หัวใจเฉา เหี่ยวแห้ง เพราะแรงรัก
                            เพิ่งรู้จัก ผิดหวัง ครั้งใหญ่หลวง
                            ตราติดไว้ ตรึงจิต สถิตทรวง
                            มีสิทธิ์ห่วง เธออยู่ ชู้ทางใจ

รักจนขาดใจ

๐  จะให้ลืมละออตากระนั้นหรือ
พี่คนซื่อถือสัจจะนะแขไข
ครั้งหนึ่งที่พี่บอกรักจักห่วงใย
มิมีใดมาพรากเราจากกัน

๐  น้องหลงผิดว่าคิดพรากใครจากพี่
เหตุการณ์นี้ไม่มีหรอกบอกจอมขวัญ
                                    ใครคนนั้นแค่สนิทมิตรสัมพันธ์
                                    ยากมีวันกระหวัดซึ้งถึงครองใจ

                                    ๐  เพราะหนึ่งในใจพี่มีเพียงน้อง
                                    ที่คอยครองเคียงกันอย่าหวั่นไหว
                                    ทุกคืนวันมั่นนักยากจักไกล
                                    เกินกว่าใครเข้าขวางทางรักเรา

                                    ๐  อย่าเพิ่งเฉาเหงาแห้งเพราะแรงรัก
                                    จงประจักษ์รักพิไลอย่าไปเผา
                                    ควรถนอมพร้อมถักรักนานเนา
                                    แม้หนักเบาบำบัดเลิกตัดรอน

                                    ๐  ฟ้าขาดเดือนเยือนบ้างบางคืนพบ
                                    ดาราหลบหลังเมฆหม่นยังทนก่อน
                                    แต่หากพี่ไม่มีน้องต้องรานรอน
                                    แน่คือนอนในโลงไม้ไร้คนแล

๓๑/๐๗/๒๕๕๙

เทอดคุณธรรม - จำใจจาก

                     ๐  สิ่งที่พี่พูดมาน่าใจหาย
                     โถ...พี่ชายถ้าใจไม่แยแส
                     น้องคงไม่ทุรนล้นดวงแด
                     สุดท้ายน้องต้องแพ้แก่ความจริง

                             ๐  คุณธรรมนำจิตให้คิดพราก
                             ออกไปจากพวกพี่คงดียิ่ง
                             น้องมิอาจขันแข่งหรือแย่งชิง
                             กับผู้หญิงที่รักแสนภักดี

                    ๐  เธอรักมากยิ่งนักรักเท่าฟ้า
                    เธอคือภรรยาบูชาพี่
                    เธอเทิดทูนแน่วแน่แต่สามี
                    เธอพร้อมพลีชีพให้ก็ไม่ปาน

                             ๐  เธอขอร้องน้องอยู่เคียงคู่พี่
                             แม้ฤดีดุจจะถูกประหาร
                             เพียงเห็นพี่ไร้ทุกข์สุขสราญ
                             น้องมิอาจเป็นมารพร่าผลาญเธอ

                    ๐  ขอให้เราจบกันนิรันดร์นะ
                    ถอนพันธะที่เคยเอ่ยเสนอ
                    ทำสิ่งถูกเถิดหนาอย่ามาเจอ
                    เราหยุดฝันละเมอเลิกเผลอใจ

นางฟ้าของพี่

                            ๐  สดับสารอ่านซ้ำคำเธอกล่าว
                            ถึงรวดร้าวฤทัยรานสุดต้านไหว
                            แต่เหตุผลดลจิตคิดตามไป
                            หนิงมีใจบริสุทธิ์ดุจอัปสรา

                            ๐  แม้รักมากอยากครองก็ต้องห่าง
                            เพื่อเปิดทางให้นางที่มีสิทธิ์กว่า
                            ยอมเจ็บปวดปานปลิดจิตออกมา
                            จนน้ำตาเนืองนองสองแก้มนวล

                             ๐  น้ำใจนางช่างประเสริฐล้ำเลิศยิ่ง
                             กล้าขว้างทิ้งสิ่งที่ต้องปองสงวน
                             ทูนเทิดธรรมนำจิตพิชิตมวล
                             ตัณหาล้วนเลวร้ายรีบคายพลัน

                             ๐  ไม่หมกมุ่นครุ่นคิดให้ติดบ่วง
                             ศิลาถ่วงทำลายคลายสุขสันต์
                             ปลดปล่อยปลักรักหลงส่งจิตนั้น
                             สู่ฝั่งฝันใฝ่สลัดตัดนิวรณ์

                             ๐  เธอจึ่งเป็นนางฟ้ายาใจพี่
                             ถึงไม่มีบุญสนองครองสมร
                             พบแล้วพรากจากกันนิรันดร
                             ขออวยพรให้พบธรรมเจิดจำเริญ

ร่วมอนุโมทนาบุญ
โดย
รุจิเรข  อภิรมย์
สวนฝันวรรณศิลป์  ยะลา