คอย
เมฆเศร้าเศร้าบางส่วนชวนหม่นหมอง
แต่สีฟ้าครามขาวคราวคอยมอง
เหมือนสีทองของสุรีย์เริ่มคลี่คลาย
น้ำกระเพื่อมเลื่อมละลอกบอกเคลื่อนไหว
ชีวิตใหม่ มาเยือนย้อน ยามก่อนสาย
วิหคน้อยคอยคู่อยู่เดียวดาย
เป็นภาพฉายชวนคิดพินิจนัย
แม้รอบกายเริ่มกรุ่นไออุ่นแล้ว
ตลอดแนวนัยนาน่าพิสมัย
ชะอุ่มเขียวของพืชพันธ์พิมพ์ฤทัย
คงอาลัยคราวอำลาคอยหานาง
นกตัวน้้น นึกเหมือนฉัน ในวันนี้
ยังไม่มีใครเคียงคู่อยู่ข้างข้าง
หันหนใดใจหดหู่ดูอ้างว้าง
สุขเลยสร่างห่างไม่เห็นเว้นว่างเธอ
หากมีบุญหนุนค้ำคอยนำส่ง
เทพไทคงสงสารบ้างเปิดทางเสนอ
ให้พบนวลนฤมลคนเคยเจอ
คอยนะเอออรอนงค์คงไม่นาน
ขอบคุณภาพโค้งรุ้งสวยงามจากการจัดหาของอาจารย์กฤษณา เวชศิลป์ มา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ
ตอบลบ