ภาพเหงา
ภาพแห่งความเหงาเศร้าที่ร้าวรวด
ยังซ่อนความเจ็บปวดจนล้นปรี่
แม้ผ่านผันวันวานมานานปี
เศร้าฤดีตรอมตรมจมภวังค์
ห้วงแห่งฝันวันก่อนพอย้อนคิด
ฉากถูกปิดไว้นานแต่กาลหลัง
น้ำตาหลั่งไหลหล่อพอประทัง
แต่ก็ยังไม่วายคลายระทม
สะอึกสะอื้นกลืนกล้ำน้ำตาไหล
รดท่วมใจไร้จุดยืนจนขื่นขม
ช่อมาลีร่วงกระจายตามสายลม
ฉันยืนข่มใจขืนฝืนมิมอง
สุ.ป.กวี
มาลีร่วงหล่นเช่นมองเห็นอยู่
บอกให้รู้พระไตรยลักษณ์ประจักษ์ผอง
เพียงมิผ่านเพ่งพินิจคิดไตร่ตรอง
ก็จะต้องมองเห็นซึ้งถึงกฏธรรม
ไม่ยึดมั่นพันธะใดให้ปวดเจ็บ
บอกให้รู้พระไตรยลักษณ์ประจักษ์ผอง
เพียงมิผ่านเพ่งพินิจคิดไตร่ตรอง
ก็จะต้องมองเห็นซึ้งถึงกฏธรรม
ไม่ยึดมั่นพันธะใดให้ปวดเจ็บ
ไม่อยากเก็บการณ์เก่ากลัวถลำ
ไม่ยึดติดจนจิตส่ายมิคลายกรรม
จึงคอยย้ำคำพบ-พรากยากแยกกัน
รุจิเรข อภิรมย์
สวนฝันวรรณศิลป์ ยะลา
๙/๘/๒๕๕๙
๒๑.๔๐ น.
ไม่ยึดติดจนจิตส่ายมิคลายกรรม
จึงคอยย้ำคำพบ-พรากยากแยกกัน
รุจิเรข อภิรมย์
สวนฝันวรรณศิลป์ ยะลา
๙/๘/๒๕๕๙
๒๑.๔๐ น.
รำพึงพระไตรยลักษณ์
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
สมมุติมา สมุติไป คล้ายความฝัน
ชีวิตว่าย เวียนอยู่ รู้เท่าทัน
แต่ละวัน ผ่านวน หนทางว้ย
มนุษย์เรา ดำเนินหน้า ฝ่าเกลียวคลื่น
ต่างหยัดยืน ยึดเรือ เมื่อลมใกล้
สู้กระแส สาดซ่า ค่าปลอดภัย
เดียวก็เจอ คลื่นใหม่ ในชีวิต
ดังลอยคลอ หนอทุกคน บนโลกหล้า
คลื่นก็พา เพลินเล่น เป็นลิขิต
เวลาผ่าน นานเผลอ เออเหลือนิด
ไม่รู้ทิศ ทางไหน หลงในเล
สมมุติมา สมุติไป คล้ายความฝัน
ชีวิตว่าย เวียนอยู่ รู้เท่าทัน
แต่ละวัน ผ่านวน หนทางว้ย
มนุษย์เรา ดำเนินหน้า ฝ่าเกลียวคลื่น
ต่างหยัดยืน ยึดเรือ เมื่อลมใกล้
สู้กระแส สาดซ่า ค่าปลอดภัย
เดียวก็เจอ คลื่นใหม่ ในชีวิต
ดังลอยคลอ หนอทุกคน บนโลกหล้า
คลื่นก็พา เพลินเล่น เป็นลิขิต
เวลาผ่าน นานเผลอ เออเหลือนิด
ไม่รู้ทิศ ทางไหน หลงในเล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น