จันทร์แรม
*** จันทร์แรม ***
จันทร์คืนแรม ลอยเปลี่ยว อยู่เดียวโศก
พระพายโบก พลิ้วพรม ชื่นลมหนาว
แสงระยับ ดั่งจะซับ น้ำตาดาว
น้ำตาสาว ซึมสอง ประคองคลอ
อยากถามจันทร์ ฤาจันทร์ นั้นห่วงฟ้า
เฝ้าแลหา หวนไห้ ใคร่ร้องต่อ
บทเพลงรัก เลือนหาย กับสายซอ
ง่ายนักหรือ จะขอ หัวใจคืน
ฝนโปรยปราย พรายพรำ ดูฉ่ำหวาน
สายลำธาร ไหลเลี้ยว เป็นเกลียวคลื่น
ขอมือเธอ ยื้อยุด และฉุดยืน
ทิ้งความขื่น ลงน้ำ ให้ร่ำลอย
หอมเอยหอม ระริน กลิ่นบุปผา
เสียงเพลงกล่อม นิทรา มาค่อยค่อย
ลมดึกเหน็บ เนื้อนาง น้ำค้างย้อย
ร้องไห้คอย คืนราตรี ประดับดาว
ดอกอ้อริมโขง
...คืนเหงา
จันทร์แรมร้อยเรื่องราวเศร้าโศกนัก
รำพันรักแรมร้างกลางลมหนาว
พร้อมโรยรินจินตนาน้ำตาดาว
แทนหญิงสาวคราวผิดหวังหลั่งชลนา
อีกเสียงซอสั่งสาวคราวพลัดพราก
ช่างลืมยากอยากเล่นซอต่ออีกหนา
แต่เสียงซอคงไม่ซึ้งถึงกัลยา
เพราะจากลามาแสนไกลยากใครยิน
ยามฝนปรอยคอยคะนึงถึงความหลัง
หยาดฝนหลั่งครั้งใดใจถวิล
คืนเธอซบทรวงอุ่น อ้อนอาจิณ
ชื่นและชินตราบเช้าเฝ้าเคลียคลอ
กลิ่นสุคนธ์ปนกลิ่นกายไม่หายห่าง
แม้แรมร้างหลายเวลาคราห่างหอ
พี่ยังจำกลิ่นร่ำล้วนชวนพะนอ
เมื่อไหร่หนอจะได้กลับรับขวัญนวล
รุจิเรข อภิรมย์
สวนฝันวรรณศิลป์ ยะลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น