ด้วยรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณ
๐ วิปโยคโศกอาลัยใจถวิล
นฤบดินทร์ถิ่นประเทศเขตสยาม
ผู้ดั้นด้นค้นไปในเขตคาม
เพื่อติดตามความเป็นอยู่หมู่ราษฎร
๐ ข้ามเขาเขินเดินแดนป่า ผ่านนาไร่
ธารน้ำไหลไปประจักษ์ไม่พักผ่อน
เก็บปัญหามาวิเคราะห์เจาะขั้นตอน
ช่วยคลายร้อนสอนให้คิดพินิจเป็น
๐ ให้รู้จักความพอเพียงเลี้ยงชีพได้
พ้นยากไร้ใช่เป็นหนี้อย่างที่เห็น
พลิกผืนดินถิ่นอาศัยให้ร่มเย็น
ความลำเค็ญค่อยคลี่คลายหายไปพลัน
๐ ณ บัดนี้ ไม่มีแล้วดวงแก้วก่อง
ที่คอยส่องสรรพสิ่งเป็นมิ่งขวัญ
แก่ปวงชนชาวไทยเอนกอนันต์
เพราะแก้วนั้นลอยลับหลุด ไกลสุดตา
๐ ดังสายฝนเคยล้นหลั่งยังชีพชื่น
โพธิ์ร่มรื่นไร้เงาไป อาลัยหา
สูริย์สิ้นแสง สุดจะฝืนเรียกคืนมา
ทุกหย่อมหญ้าย่อมคราคร่ำร่ำจาบัลย์
๐ กี่ห่าฝนที่หล่นร่วงในช่วงนี้
คงยากที่จะเทียบเท่าความเศร้าศัลย์
ของประชาชนชาวไทยในปัจจุบัน
ที่พากันหลั่งน้ำตาด้วยอาลัย
๐ เมื่อองค์พระภูมิพลพ้นโลกลับ
เสด็จกลับคืนนภาเคยอาศัย
พระมหากรุณาธิคุณอุ่นหทัย
ตราตรึงใจทวยราษฎร์มิอาจลืม
... ขอน้อมรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณหาที่สุดมิได้ ...
ข้าพระพุทธเจ้า นายรุจิเรข อภิรมย์
สวนฝันวรรณศิลป์ ยะลา
ความคิดเห็นของเพื่อน ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น