*** ความคิดถึง***
ความคิดถึง ห่วงใย ไกลเกินคว้า
ห่างเกินกว่า. หัวใจ จะไปถึง
มีเพียงความ ห่วงหา แนบตราตรึง
สุดก้นบึ้ง หทัย ใครหยั่งรู้
ความคิดถึง เดินไป ได้เพียงครึ่ง
ความซาบซึ้ง เปลี่ยนแปร แท้อดสู
ความเหงาจึง รินหลั่ง อย่างพรั่งพรู
เราคือผู้ ครวญหา
อย่างปราชัย
หากคิดถึง เปรียบกลาย คล้ายดังมีด
คมคงกรีด เกินย้ำ ช้ำหวั่นไหว
จนเกิดเป็น รอยแผล แพ้กลางใจ
จดจำไว้
ชั่วกาล นานนิรันดร์
เตือนนิดนึง
.................................
.................................
ไมตรีจิตมิตรภาพเมื่อซาบซึ้ง
ก็คิดถึงถวิลหวังทั้งใฝ่ฝัน
ไม่ว่าหลับหรือตื่นทุกคืนวัน
อยากพบกันเกาะเกี่ยวเรียวนิ้วเนือง
หากสองฝั่งฝังฝากยากแกะก้อย
เพราะจะคอยครวญคร่ำทำต่อเนื่อง
หากอีกฝ่ายย้ายยักก็มักเคือง
มีแต่เรื่องเลวร้ายทำลายใจ
มิว่านอนหรือนั่งหลั่งน้ำเนตร
บ้างอาเพศผ่ายผอมตรอมเกินไข
เมื่อจะรักปักทรวงห่วงหาใคร
อย่ามากไปเกรงจะปวดเมื่อชวดชม
รุจิเรข อภิรมย์
สวนฝันวรรณศิลป์ ยะลา
๑๒/๐๗/๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น