ดอกไม้บำบัด ดอกไม้มีพิษ
Yesterday
Yesterday
นกเหงา
๐ ดั่งนกน้อยคล้อยถิ่นสิ้นรังอยู่
ขาดแม้คู่เคียงข้างต่างใจฝัน
สุดสายตาคือฟ้ากว้างมาขวางกัน...
กับคืนวันผันเปลี่ยนใจเพียรตรอง
๐ เฝ้าโผผินบินเห่ใจเลหลัง
ป่านนี้ยังขาดคู่เคียงอยู่สอง
ขาดอาทิตย์แสงจันทร์อันเรืองรอง
บินกู่ก้องฟ้ามืดใจจืดจาง
๐ มีใจใครเอื้อเฟื้อจุนเจือหนุน
ให้อบอุ่นกรุ่นใจมิหมองหมาง
เป็นแรงใจฝ่าฝนบนทิศทาง
ดับอ้างว้างที่กัดกร่อนเข้าชอนไข
๐ อย่าให้บินสิ้นแรงจะแข็งขัน
ปีกนั้นพลันอ่อนล้าอุราไหว
ช่วยโอบอุ้มก่อนตกดินจะสิ้นใจ
มาเคียงใกล้ไหมนั่นนิรันดร
,,,ดอกไม้บำบัด ดอกไม้มีพิษ,,,
ขาดแม้คู่เคียงข้างต่างใจฝัน
สุดสายตาคือฟ้ากว้างมาขวางกัน...
กับคืนวันผันเปลี่ยนใจเพียรตรอง
๐ เฝ้าโผผินบินเห่ใจเลหลัง
ป่านนี้ยังขาดคู่เคียงอยู่สอง
ขาดอาทิตย์แสงจันทร์อันเรืองรอง
บินกู่ก้องฟ้ามืดใจจืดจาง
๐ มีใจใครเอื้อเฟื้อจุนเจือหนุน
ให้อบอุ่นกรุ่นใจมิหมองหมาง
เป็นแรงใจฝ่าฝนบนทิศทาง
ดับอ้างว้างที่กัดกร่อนเข้าชอนไข
๐ อย่าให้บินสิ้นแรงจะแข็งขัน
ปีกนั้นพลันอ่อนล้าอุราไหว
ช่วยโอบอุ้มก่อนตกดินจะสิ้นใจ
มาเคียงใกล้ไหมนั่นนิรันดร
,,,ดอกไม้บำบัด ดอกไม้มีพิษ,,,
ปลอบฝันวันเธอเหงา
๐ เสียงนกน้อยลอยมาว่าขาดคู่
จึงต้องอยู่เดียวดายเปลี่ยวกายสมร
อารมณ์หวามยามโผผินเที่ยวบินจร
ผ่านสาครขุนเขาลำเนาไพร
๐ ยามค่ำคืนฝืนหลับกับคอนคบ
ก็ยังสบสายลมพรมสั่นไหว
ความเหน็บหนาวร้าวรวดเจ็บปวดใจ
อยากมีใคร มาคอย คลายหงอยพลัน
๐ สำเหนียกนกน้อยพร่ำคร่ำครวญหา
ก็อยากมาคอยมอบคำปลอบขวัญ
ให้เธอยิ้มอิ่มใจในทุกวัน
และเติมฝันให้บรรเจิดเลิศรุจี
๐ มิให้บินจนสิ้นแรงแห่งปีกหาง
จะแนบข้างคอยประคองกอดน้องพี่
มิให้หมองต้องตกดินสิ้นชีวี
เราจักมีกันและกันจนวันตาย
จึงต้องอยู่เดียวดายเปลี่ยวกายสมร
อารมณ์หวามยามโผผินเที่ยวบินจร
ผ่านสาครขุนเขาลำเนาไพร
๐ ยามค่ำคืนฝืนหลับกับคอนคบ
ก็ยังสบสายลมพรมสั่นไหว
ความเหน็บหนาวร้าวรวดเจ็บปวดใจ
อยากมีใคร มาคอย คลายหงอยพลัน
๐ สำเหนียกนกน้อยพร่ำคร่ำครวญหา
ก็อยากมาคอยมอบคำปลอบขวัญ
ให้เธอยิ้มอิ่มใจในทุกวัน
และเติมฝันให้บรรเจิดเลิศรุจี
๐ มิให้บินจนสิ้นแรงแห่งปีกหาง
จะแนบข้างคอยประคองกอดน้องพี่
มิให้หมองต้องตกดินสิ้นชีวี
เราจักมีกันและกันจนวันตาย
รุจิเรข อภิรมย์
สวนฝันวรรณศิลป์ ยะลา
สวนฝันวรรณศิลป์ ยะลา
Sangwran Shinnawat ไพเราะมากค่ะ
Jumni Boonyapattaro พี่ชอบมาก อ่านแล้วใจหายค่ะ
ภ.ภาพวาด ทัวร์กลอน แต่งกลอนเพราะ ไม่ตกเลยนะคะอา
รุจิเรข อภิรมย์ ...ขอบคุณที่ภาพมาให้กำลังใจ, เนื้อความของกลอนยังกระโดดอยู่นิด ๆ ครับ
รุจิเรข อภิรมย์ ... อยากเก็บกลอนชุดนี้ไปไว้ในบล็อคสวนฝันวรรณศิลป์(ฉบับร้อยกรอง) คุณดอกไม้บำบัด ดอกไม้มีพิษ จะอนุญาตไหมเอ่ย ?
Rung Phenrung งดงามจับใจค่ะอารุจ
รุจิเรข อภิรมย์ ...สามปีมาแล้วที่เข้าไปต่อกลอนของคุณดอกไม้บำบัด ดอกไม้มีพิษ เธอเขียนได้จับใจจนอดมิได้ที่จะตอบชิ้นงานของเธอครับ
ดอกไม้บำบัด ดอกไม้มีพิษ ขอบคุณมากค่ะ 😍😍
รุจิเรข อภิรมย์ ...ขอบคุณครับ คุณดอกไม้ ฯ เธอเขียนไว้ไพเราะจับใจจนอยากตอบเมื่อ ๓ ปีที่แล้วครับ
รุจิเรข อภิรมย์ ... คุณดอกไม้ยังมิได้บอกผมเลยว่าจะอนุญาตให้นำไปเก็บไว้ที่บล็อคสวนฝันวรรณศิลป์ ยะลา หรือเปล่าครับ
ดอกไม้บำบัด ดอกไม้มีพิษ เป็นเกียรติ ค่ะ
รุจิเรข อภิรมย์ ...เป็นเกียรติแก่สวนฝัน ฯ และขอบคุณเช่นกันครับ
รุจิเรข อภิรมย์ ... เพราะเหตุนี้จึงได้มาปลอบขวัญ
ความทรงจำ ริมน่าน ซึ้ง..กินใจ...ขอเก็บไว้ที่หน้าเฟสนะคะ เพราะมากๆค่ะ
Meena Meen ไพเราะมากๆค่ะ
รุจิเรข อภิรมย์ ...ขอบคุณที่กรุณาให้เกียรตินำไปเก็บไว้ครับ หยุดร้องไห้นะ แล้วหลับและฝันดีตลอดคืน - ตลอดไป
ความทรงจำ ริมน่าน ค่ะ...ฝันดีเช่นกันนะคะ 🙏🙏🙏
Meena Meen ขอก็อปไว้เป็นตัวอย่างนะคะอา
รุจิเรข อภิรมย์ ... ขอบคุณในกำลังใจครับคุณMeena Meen ยินดีและขอบคุณอีกครั้งที่กรุณาให้เกียรติอา
18 มิถุนายน เวลา 21:43 น.ถูกใจ2
๐ คุณดอกไม้ ฯ ใคร่เปิดใจให้สงสาร
เพราเธอผ่านกาลโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจฝัน
อยากมีใครมาใกล้ชิดสนิทกัน
คอยปลอบฝันปันไออุ่นคอยจุนเจือ
รุจิเรข อภิรมย์
๒๓/๐๖/๖๐
๒๓.๒๖ น.
รุจิเรข อภิรมย์ ... ขอบคุณครับคุณพิกุล อยากอ่านบทกลอนจากฝีมือของคุณพิกุลด้วยครับ ชอบลีลาการเขียนของคุณพิกุล
Peegul Phinsaihem ยอมรับอย่างง่ายๆว่าพ่ายแพ้
ยอมมีแผลแม้ใครไม่แลเหลียว
ยอมหลบไปเลียแผลใจอยู่คนเดียว
ไม่ยอมเหลียวแลสัมพันธ์ฉันและเธอ
Peegul Phinsaihem
๐ ไม่เคยคิดสักนิดหรอกเรื่องนอกใจ
เพียงครวญไปตามทางกลอนอ้อนเสมอ
อย่าได้คล้อยน้อยใจไปนะเออ
พี่อาจเผลอไผลบ้างใช่ร้างรา
รุจิเรข อภิรมย์
๒๓/๐๖/๖๐
ยอมมีแผลแม้ใครไม่แลเหลียว
ยอมหลบไปเลียแผลใจอยู่คนเดียว
ไม่ยอมเหลียวแลสัมพันธ์ฉันและเธอ
Peegul Phinsaihem
๐ ไม่เคยคิดสักนิดหรอกเรื่องนอกใจ
เพียงครวญไปตามทางกลอนอ้อนเสมอ
อย่าได้คล้อยน้อยใจไปนะเออ
พี่อาจเผลอไผลบ้างใช่ร้างรา
รุจิเรข อภิรมย์
๒๓/๐๖/๖๐
กอบกุล ไตรสุวรรณ ดอกไม้เฉาเหงาใจไม่มีคู่
ทั้งที่รู้ว่าคู่ชิดพิสมัย
ไปเกาะกิ่งไม้ดอกอื่นคงชื่นใจ
ทิ้งกิ่งใบให้ร่วงโรย.โหยรำพัน
ทั้งที่รู้ว่าคู่ชิดพิสมัย
ไปเกาะกิ่งไม้ดอกอื่นคงชื่นใจ
ทิ้งกิ่งใบให้ร่วงโรย.โหยรำพัน
๐ คุณดอกไม้ ฯ ใคร่เปิดใจให้สงสาร
เพราเธอผ่านกาลโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจฝัน
อยากมีใครมาใกล้ชิดสนิทกัน
คอยปลอบฝันปันไออุ่นคอยจุนเจือ
รุจิเรข อภิรมย์
๒๓/๐๖/๖๐
๒๓.๒๖ น.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น