สวนฝัน

สวนฝัน

วันพุธที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2557

หลอกพี่ทำไม ?


หลอกพี่ทำไม
***********************


๐1 ไม่เห็นหน้า ไม่เห็นตัว แต่มั่วรัก...

เพียงเธอทัก ทำเป็นเพื่อน เมื่อเดือนก่อน

ความสัมพันธ์ พัฒนา มาหลายตอน

แม้ยามนอน ยามนั่ง คลั่งไคล้เธอ

๐2 โลกออนไลน์ ใกล้ชิด สนิทง่าย
ค่อยค่อยถ่าย เทอารมณ์ ชื่นชมเสมอ
จากเพื่อนรัก นักกลอน นอนละเมอ
เพราะใจเผลอ ผุดรัก และภักดี



๐3 ทุกคืนค่ำ ร่ำหา มาเรียกขาน
ติดต่อผ่าน พื้นที่chat mateเต็มที่
จากคำเรียก เธอ-ฉัน, ...พอวันนี้
กลายเป็น...พี่ น้อง...กัน พลันปลื้มใจ



๐4 ยามราตรี หนีจาก Face เข้าเขตลับ
คอยคุยกับ กัลยา สุขหาไหน
ทั้งต่อกลอน เกลากลอน อ้อนกันไป
จะหาใคร สุขเท่า เกินเล่าความ



๐5 จนถึงขั้น ปันแบ่ง แจ้งเบอร์โทร.
สุขอักโข คงคุยกัน ฝันวาบหวาม
แลกภาพถ่าย หลายภาพ ทราบหน้างาม
แต่พอถาม ชื่อจริง เริ่มกริ่งใจ



๐6 มีย้อนยอก บอกไม่พร้อม, ...ก็ยอมรับ
โทรศัพท์ บอกเปลี่ยนเบอร์...!, เธอเปลี่ยนไหม ?
เคยห่วงหา คราห่างเหิน เมินหมางไป
เอ๊ะ ...กระไร, ดูไม่กร่าง เหมือนอย่างเคย



๐7 ค่อยค่อยตาม งามขำ อย่างซ้ำซาก
จนรู้จาก Timeline, คลายเฉลย
เธอมีคู่ อยู่แล้ว เราแห้วเลย
ไยไม่เผย พี่รู้บ้าง ช่างใจดำ...!



************************
โดย ... รุจิเรข อภิรมย์
อาศรมศานติสุข "สวนฝันวรรณศิลป์"
๓๓/๒ ถ.ไชยจรัส ๑ อ.เมืองยะลา
จ.ยะลา ๙๕๐๐๐











  • ห่วง


    .. พี่เลือกเขา เฝ้าเคียงเปล่งเสียงอ้อน
    แม้ยามนอน ร่ายกลอนกล่อมงามขำ
    ทั้งกดไลด์ คอมเม้นต์เป็นประจำ
    ทุกเช้าค่ำ รำพันฝันถึงเธอ


    .. มาวันนี้ พี่เพ้อเธอลวงหลอก
    จะมาบอก ทำให้ใจเพ้อเจ้อ
    ก็เลือกเขาปล่อยน้องต้องละเมอ
    คิดไผลเผลอ ว่าพี่นั้นมีใจ


    .. รักตัวเอง บ้างนะอย่าเศร้าโศก
    วิปโยคระทมข่มหวั่นไหว
    ยังห่วงพี่ ทุกครั้งทั้งอยู่ไกล
    รู้ใช่ไหม ใครเล่าที่เฝ้าคอย

     ..................................... ..
    เจ้านาง .. N Changmai ..



 คุณพี่ รุจิเรข อภิรมย์ น้ำใจงดงามเสมอมา ไม่เคยลืมดอกเจ้าค่ะ แม้จะนานแสนนาน ..

  •  ...คนดี - พี่ขอโทษ

    ๐ เพราะหลงผิดคิดถลำลืมคำเจ้า
    จึงต้องเศร้าโศกาหน้าละห้อย
    โทษของพี่ที่ปล่อยร้างเจ้านางน้อย
    ยากจะปล่อยให้ปลดลดลงทัณฑ์

    ๐ จะลงทัณฑ์เท่าไรพี่ไม่ว่า
    ถึงจะฆ่าก็ไม่ขืนยืนรับมั่น
    เพราะตระหนักรักพี่มีแบ่งปัน
    จนเจ้านั้นต้องหวั่นไหวในอารมณ์

    ๐ เหมือนตัวพี่มีแก้วแล้วลืมค่า
    ไม่รักษาอาลัยให้สืบสม
    จนแก้วหล่นปนเปื้อนเกลื่อนโคลนตม
    มาชื่นชมเช็ดถูอดสูจริง

    ๐ ยิ่งเจ้าเม้นท์เว้นโทษไม่โกรธขึ้ง
    พี่ยิ่งซึ้งทรวงหนักในรักหญิง
    ทั้งผูกพันสัญญาว่าไม่ทิ้ง
    เจ้าคือสิ่งสูงค่าเกินกว่าชม

    รุจิเรข  อภิรมย์
    ๓๐/๑๑/๒๕๕๗

    ๒๒.๑๗ น.








๐ โถ...เจ้านางช่างประเสริฐเลิศล้ำยิ่ง

เป็นยอดหญิงยุคใหม่ใจงามสม

กับเรือนรูปเลอค่าน่านิยม

แม้ขื่นขมก็ไม่ขุ่นให้วุ่นวาย
...ชื่นชมค่ะ...
ราตรี  สำราญ



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น