เพียงเรา

นางฟ้า  เมืองพิจิตร 

๐ แม้ตัวไกล ใจไม่ห่าง อย่างที่คิด

แต่เพราะติด ภาระการ งานจึงเฉย

โทรศัพท์ กับเฟซ – ไลน์ ไม่ใช้เลย

อยากเฉลย มาให้โล่ง โปร่งใจพลัน

๐ เรื่องร้างลา อย่ากังวล เลยคนสวย

แม้มอดม้วย มิอาจลืม เคยปลื้มนั่น

อยากเขียนกลอน เคียงเกลากลอน อ้อนเช่นกัน

แต่แบ่งปัน เวลายาก เพราะมากงาน

๐ ยามเห็นเดือน ลอยเยือนฟ้า เวลาดึก

ได้แต่นึก คะนึงหา คนหน้าหวาน

ดาราพราว ราวเนตรน้อง มองสบนาน

ใจฟุ้งซ่าน ผ่านเมฆา พารัญจวน

๐ ลมพัดแผ่ว แว่วเสียงนวล มาครวญคร่ำ

เหมือนตอกย้ำ เป็นคำพ้อ ส่อกำสรวล

นกละเมอ เผลอนึกเห็น เป็นเสียงนวล

ทุกอย่างล้วน รำลึกถึง คะนึงนาง

๐ รักของพี่ ไม่มีจาง ร้างลาหรอก

มีแต่งอก เงยมากล้น จนยากห่าง

อย่ากลัวรัก จักเลือนลา หรือแรมร้าง

คนเคียงข้าง คือน้องนิศ ไม่ผิดคน

๐๕/๑๐/๒๕๖๐