คิดถึง
แต่คิดถึงทุกวันให้หวั่นไหว
นึกถึงไออุ่นรักร้อยปักใจ
ความคุ้นเคยมอบให้ใช่จะจาง
๐ เหงา ... ฉันคง เหงามาก หากขาดเธอ
จึงมานั่ง ละเมอ เพ้อหาบ้าง
ก็มันรัก เหลือหลาย เกินคลายจาง
ร่ายกลอนอย่าง เศร้าเศร้า รุมเร้าทรวง
๐ อ๊อกซิเจนในหัวใจคงไม่เหลือ
เพื่อจุนเจือยามไกลในบางช่วง
คิดถึงนะ คิดถึงกัน จึงหมั่นทวง
ยังห่วงหวงมิวายสายสัมพันธ์
๐ ขอเถอะนะ แค่อยากได้ยินเสียง
ขอสักคำแนบเคียงมาเรียงฝัน
ขอสักนิดโทรศัพท์จับคุยกัน
ขอเท่านั้นความล้าคงล่าตาม
๐ คนของรักสลักคำนำมาส่ง
ความซื่อตรงก็มากยากหักห้าม
วันละครั้งหวังโทร.หามาสื่อความ
กอดกันยามมีทุกข์รุกลามโลม ฯ
แพรอักษร
๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๖
พี่ก็คิดถึงตะวัน๐ พี่ก็คิดถึงตะวันในวันห่าง
ไม่เคยจางจากใจยามไกลโฉม
ประไพพักตร์มักแสดงดุจแสงโคม
คอยน้าวโน้มให้คะนึงคิดถึงกัน
๐ และมีบ้างบางช่วงยามห่วงหา
แล้วอุราระทมทุกข์ไร้สุขสันต์
เพราะใจพร่ำร่ำคะนึงถึงลาวัณย์
พี่ผูกพันเกินพรากจากกัลยา
๐ ยามลมโชยเฉื่อยฉิวต้องผิวเนื้อ
พี่หนาวเหลือจะรำพันเฝ้าฝันหา
อุ่นไออิงอนงค์แนบแอบอุรา
คอยเคลียหน้านวลนาบซาบซึ้งทรวง
๐ เพลงคิดถึงใจจะขาดช่างบาดจิต
ชวนให้คิดคะนึงหาคราแหนหวง
พี่ไม่อยากจากกันจึงหมั่นทวง
ทุกทุกช่วงเวลาอย่ารำคาญ
๐ แม้ยามเช้าพี่ก็เฝ้าคิดถึงน้อง
ยามสายจ้องเที่ยวมองหาคนตาหวาน
พอยามเย็นไม่เห็นหน้าพาร้าวราน
หากสงสารวานซบทรวงทุกช่วงกาล
รุจิเรข อภิรมย์
สวนฝันวรรณศิลป์ ยะลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น