๐ คิดถึง...
ใครคนหนึ่งซึ่งอยู่ไกลไปสุดหล้า
ใครคนหนึ่งซึ่งอยู่ไกลไปสุดหล้า
เธอเงียบหายคล้ายลืม...หรือเลือนลา
ไม่เคยมาถามทัก...ชักแคลงใจ
๐ หรือไม่มีพี่คนนี้ที่ใจแล้ว
๐ หรือไม่มีพี่คนนี้ที่ใจแล้ว
จึงได้แคล้วคลาดคลาพาหวั่นไหว
ไม่อยากพบก็ลบพี่นี้ออกไป
อย่าปล่อยให้พี่ต้องนองน้ำตา
๐
เจ้าโกรธเคืองเรื่องไรดวงใจเอ๋ย
โปรดเฉลยเผยให้ได้รู้หนา
อย่าเหินห่างจางหายคล้ายจากลา
จงโผล่หน้ามาให้ยลเถอะคนดี
๐ ทุกวี่วันพี่รัญจวนครวญถึงเจ้า
ทั้งค่ำเช้าเฝ้าเพ้อหามารศรี
เห็นภาพเธอเผลอรำพัน...ขวัญชีวี
อย่าให้พี่พร่ำรำพึงถึงคลั่งตาย
๐ พี่ระทมขมขื่นสะอื้นหนัก
ในยามรักลาร้างเลือนห่างหาย
หัวใจพี่มีแต่เจ้าเข้าครองกาย
วอนอย่าหน่ายคลายร้างห่างเหินไป
๐ อันรักที่พี่ให้นั้นมันล้นเหลือ
๐ อันรักที่พี่ให้นั้นมันล้นเหลือ
เป็นรักเหนือดวงชีวันมั่นหลงใหล
คอยเทิดน้องปองภักดิ์ยากหักใจ
มิมีใครให้รักเจ้าเท่าพี่ยา .
รักเธอเสมอ
รุจิเรข อภิรมย์
อาศรมศานติสุข สวนฝันวรรณศิลป์
๓๓/๒ ถนนไชยจรัส ๑ ต.สะเต็ง
